تا دهه ۱۹۹۰، بسیاری از والدین آمریکایی به دلیل ترس از سردرگمی و گیج شدن کودک، از آموزش زبان دوم خودداری می کردند.
در حقیقت حدود سال ۱۹۹۹، محققان مقالاتی را منتشر کردند که ادعا می کردند آموزش زبان دوم به کودک قبل از تسلط به زبان اول، می تواند منجر به عدم تسلط کافی شود. یعنی کودک به هر دو زبان مهارت کاملی ندارد. افرادی که از این مکتب فکری پیروی می کنند معتقدند که کودکان تا سن تقریباً ۱۱ تا ۱۳ سالگی نباید زبان دومی یاد بگیرند.
با این حال، بیشتر تحقیقات فعلی نشان می دهد که این ترس بی اساس است و شواهد نشان می دهد که اگر بعد از ۱۰ سالگی شروع به یادگیری زبان دوم کنیم، ممکن است هیچگاه نتوانیم کاملاً دو زبانه بشویم. پس بهتر است که فرزند خود را در سنین کم به کلاس های زبان بفرستید.
دو زبانه بودن در مقابل مسلط بودن
دو زبانه بودن و تسلط کامل به زبان دوم کاملاً یکسان نیست. هرکسی که وقت خود را برای تسلط کامل به زبان دوم گذاشته است می تواند این را به شما بگوید. تسلط به زبان دوم تقریباً مثل یادآوری جدول ضرب است. این می تواند بسیار تکرار شده باشد، اما تقریباً همه افراد فراموش کرده اند که جواب ۷*۸ چند می شود. (جواب ۵۶ است، در صورتی که ذهن شما بدلیل عدم تکرار آن را فراموش کرده است!)
به همین ترتیب، کسانی که به زبان اسپانیایی مسلط هستند (به عنوان مثال) ممکن است نیاز داشته باشند که گاه به گاه خود را تجدید کنند و آن را مرور کنند. به این ترتیب اگر شما فرزند خود را به کلاس زبان می فرستید، بهتر است مرور لغات و یا مکالمات را فراموش نکنید. با آموزش زبان، فرد بتدریج متوجه می شود که یادگیری زبان دوم امکانپذیر است اما اگر تکرار و تمرین مکرر وجود نداشته باشد، ممکن است علاوه بر فراموشی، اشتباهاتی نیز رخ دهد. در حالیکه این اشتباهات در زبان مادری وجود نخواهد داشت.
درباره این سایت